“Mijn naam is Bodine Schoenmakers, ik ben 25 jaar, ik ben geboren in Deursen maar woon nu in Berghem. Ik werk bij mijn vader in het bedrijf als administratief medewerkster. Daarnaast heb ik een eigen bedrijfje opgezet als lifestyle coach. Naast het geven van personal training en groepslessen, maak ik voedingsschema’s op maat en verzorg ik massages.

Vroeger was mijn vader trainer bij de Taekwondo-school waar ik gestart ben. Ik mocht al op vierjarige leeftijd meetrainen. Ik ben gestart met ITF Taekwondo. Toen ik negen jaar oud was, was mijn droom om ooit mee te mogen doen aan de Olympische Spelen. Dit is bij de ITF niet mogelijk dus ben ik ITF en WT gaan combineren. Op mijn 12e ben ik volledig gegaan voor de WT.”

Prestaties en teleurstelling

“Ik train twee keer per dag, zes dagen in de week. Zondag is mijn rustdag. Dit zijn niet alleen maar Taekwondotrainingen. Krachttraining, conditietraining en snelheidstraining doe ik bijvoorbeeld ook.

Sinds mijn 11e zit ik in het nationale team. Mijn grootste sportieve prestatie is tot nu toe mijn zilveren medaille op de Europese kampioenschappen Olympische gewichten in 2019. Maar topsport kent niet alleen maar positieve kanten. Mijn grootste teleurstelling in mijn sportcarrière is dat ik mij niet heb weten te kwalificeren voor de Olympische Spelen van Tokio. Ik mocht meedoen aan het Europese kwalificatie toernooi (EQT) maar ik heb het ticket voor de Olympische Spelen helaas niet gehaald.”

Ritueel

“Mijn vaste ritueel voor een wedstrijd is even het veld aan voelen met mijn voeten, twee keer in de lucht springen, en een diepe buiging door de knieën. Daarna geef ik mijn coach een boks om vervolgens te knallen.

Tussen mijn partijen door eet ik graag een halve banaan om weer aan te sterken. En als het erg warm is in de zaal loop ik vaak even naar buiten om in de frisse lucht te zijn en dan neem ik een paar slokjes Red Bull voor een energie boost.”

“Als je echt iets wilt, dan moet je er voor gaan”

“Ik ben Taekwondo gestart omdat ik het leuk vond maar al snel stelde ik doelen voor mijzelf die ik wilde behalen. Het voelt nu niet echt meer als hobby maar meer als werk. En ik houd van mijn werk, alleen krijg ik er niet voor betaald.

Tegen jongens en meisjes die ook een topsportcarrière ambiëren, zou ik willen zeggen: laat je droom nooit afpakken door een ander. Als jij echt iets wilt, dan moet je er voor gaan en er alles voor laten om dat doel te bereiken! Er zullen heel veel tegenslagen zijn, maar daar moet je doorheen bijten. Hier word je alleen maar sterker van. Uiteindelijk word je hoe dan ook beloond!! Ik wil achteraf nooit kunnen zeggen ‘had ik maar harder of vaker getraind dan was ik verder gekomen’!

Mijn toekomstplannen ná mijn sportcarrière? Mijn allergrootste droom is om moeder te mogen worden. Maar dan natuurlijk wel na mijn sportcarrière.”

Tekst: redactie TBN – Habib Kazemi