Weinig leden zullen hem kennen, maar hij is de stille kracht binnen de Taekwondo Bond Nederland. Marc van Keulen is als bondsdirecteur de draaiende motor én de Haarlemmer olie. Hij maakte in 1979 per toeval kennis met Taekwondo. “Ik was al overtuigd na één proefles.”
Ik had de eer om Marc een aantal vragen te stellen. En wat was het leuk om deze man te leren kennen! Ik kan slechts een klein stukje publiceren maar had graag het gehele stuk met jullie willen delen.
Marc, ik ken je, maar waarschijnlijk kennen heel veel leden jou niet. Wie is Marc van Keulen? “Ik ben Marc van Keulen, 56 jaar en heb een vrouw en twee bonusdochters die allen ook Taekwondo hebben gedaan en Dangraadhouder zijn. Inmiddels doen twee kleinkinderen naast al hun andere drukke hobbies ook wekelijks een uurtje aan Taekwondo.”
Je bent de draaiende motor binnen de TBN, een duizendpoot! Vertel ons eens wat je allemaal doet. “Als bondsdirecteur hou ik mij bezig met nagenoeg alle facetten van de organisatie. Dat varieert van het beantwoorden van allerlei vragen van leden, ouders en trainers tot het onderhouden van contacten met World Taekwondo, NOC*NSF, overheden en andere instanties. Daarnaast bestaan de werkzaamheden onder meer uit de leden- en financiële administratie, het ondersteunen van functionarissen, logistieke voorbereiding ten behoeve van de uitzending nationale teams, vertegenwoordiging van de bond in diverse overlegorganen, beleidsmatige taken enz.”
Marc van Keulen (midden) met Rakesh Gajadhar (links) en Mustapha Moutarazak (rechts)
Enne… beoefen je zelf ook Taekwondo of heb je stiekem een andere hobby? “Jeetje, heb je even 😉 Zelf ben ik in 1979 enigszins bij toeval gestart met deze sport. Vechtsporten waren toendertijd nog niet zo wijdverspreid en eigenlijk de eerste sportschool waar we eens gingen kijken bood Taekwondo aan. Al na één proefles stond ik gelijk thuis onder het afdakje verder te oefenen met de 1e Poomsae Palgwe, dat was toen nog de stijlvorm bij de Wereld Taekwondo Federatie. In 1982 liet de toenmalige sportschoolhouder mij regelmatig lesgeven aan de jeugd en dat breidde zich op den duur steeds verder uit. In 1988 behaalde ik mijn trainer A-diploma en richtte een eigen club op. Met een aantal getalenteerde sporters draaiden we al snel mee aan de nationale top.”
Nationale Top? Vertel daar eens iets meer over. “Leerlingen die in die tijd uitkwamen voor het nationale team waren onder meer Mustafa Mamnouh (brons World Games 1993 the Hague en meervoudig winnaar Dutch Open) en Alberto Klaber (brons EK 1990 Aarhus). In de jaren daarna kwamen ook andere sterke wedstrijdvechters in Haarlem trainen waaronder Django Tapilatu (onder meer brons WK 1991 Athene), Charmie Sobers (brons World Cup 2001 Ho Chi Minh City en later deelneemster Olympische Spelen 2004 Athene) en Onno Buil (zilver WK studenten 1998 Manzanillo). Na het afscheid van deze generatie wedstrijdsporters stond er een nieuw talent op om het stokje over te nemen. Rafik Zohri had in 1998 onder leiding van bondscoach Henk Meijer zijn debuut gemaakt in een jeugdinterland tegen Duitsland en behaalde tijdens zijn sportcarrière onder meer brons op de WK 2007 Beijing, brons op de Worldcup 2006 Bangkok en goud op de Universiade 2009 Belgrado.”
Naast het lesgeven probeer ik in de zomermaanden regelmatig tijd vrij te maken om te fietsen. Dit doe ik door de duinen op mijn inmiddels 32 jaar oude all-terrainbike. Ik sport wekelijks nog een avondje met enkele oudgedienden en uiteraard kijk ook ik Netflix. 🙂
Jouw voornemen voor 2022? “Het actief sporten en lesgeven aan de jeugd geeft mij persoonlijk nog steeds weer energie en voor de huidige en toekomstige generatie Taekwondoka’s hoop ik dan ook dat we in 2022 snel weer op een enigszins normale manier kunnen sporten en elkaar weer kunnen ontmoeten bij de diverse wedstrijden en andere activiteiten.”
Tekst: redactie TBN – Yance Deflers
