Ben Oude Luttikhuis
Tubbergen 13 Juni 1952 – Seoul (Zuid-Korea) 27 Augustus 2011
Oprichter van TKD Oude Luttikhuis
Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
Bondsridders TBN met gouden ereteken
Sabyun, Houder 8ste Dan WTF Kukkiwon
Grondlegger van TKD Oude Luttikhuis
Meer dan 40 jaar actief Taekwondoka
15 Nationale titels
2 medailles Europees kampioenschappen
1 bronzen medaille wereldkampioenschappen
21 jaar districtsbestuurder
8 jaar voorzitter van...
Tubbergen 13 Juni 1952 – Seoul (Zuid-Korea) 27 Augustus 2011
Oprichter van TKD Oude Luttikhuis
Ridder in de Orde van Oranje-Nassau
Bondsridders TBN met gouden ereteken
Sabyun, Houder 8ste Dan WTF Kukkiwon
Grondlegger van TKD Oude Luttikhuis
Meer dan 40 jaar actief Taekwondoka
15 Nationale titels
2 medailles Europees kampioenschappen
1 bronzen medaille wereldkampioenschappen
21 jaar districtsbestuurder
8 jaar voorzitter van de Taekwondo Bond Nederland
Voorzitter College Hogere Danhouders
7 jaar bondscoach/trainer met de allereerste deelname van Taekwondo aan de Olympische Spelen in Seoul in 1988
Eervolle en hoogste onderscheiding in Hall of Fame, Kukkiwon Seoul (Zuid-Korea) voor verdiensten ambassadeur van Taekwondo
Louis Pardoel
Louis Pardoel (Hedel, 15 april 1932 – Oss, 24 juni 2011) was een pionier in de Nederlandse vechtsportwereld.
In de jaren 60 stond Pardoel samen met Anton Geesink en Jon Bluming aan de wieg van de judo- en Jiujitsusport en de oprichting van de Judo Bond Nederland (JJBN). Pardoel introduceerde in...
Louis Pardoel (Hedel, 15 april 1932 – Oss, 24 juni 2011) was een pionier in de Nederlandse vechtsportwereld.
In de jaren 60 stond Pardoel samen met Anton Geesink en Jon Bluming aan de wieg van de judo- en Jiujitsusport en de oprichting van de Judo Bond Nederland (JJBN). Pardoel introduceerde in diezelfde periode het Shotokan karate in Nederland nadat hij regelmatig bij de Japanse karatemeesters Kaze en Kanazawa in Duitsland trainde. Door een onderling geschil met beide heren besloot Pardoel afscheid te nemen van het Shotokan karate. Hij had gehoord van een Koreaanse karatestijl die door de Koreaanse taekwondomeester Kwon Moo Gun in Venlo bij N. Hendriks werd gegeven. Wat later zou Kwon Moo Gun ook lesgeven bij Mike Haspers en Piet Schonewilligen in Gouda. Pardoel, direct onder de indruk van wat hij ‘Super Karate’ noemde,vertrok daarop naar Korea om les te nemen waarna hij de populaire Olympische taekwondo-sport in het Brabantse Oss introduceerde.
Sinds eind jaren 70 organiseerde hij het Open Pardoeltoernooi waaraan soms ruim 20 landen deelnamen. Het evenement groeide uit tot één van de grootste sportevenementen ter wereld op het gebied van Taekwondo. Naast de oprichting van de JJBN stond Louis Pardoel dan ook aan de wieg van de TBN (Taekwondo Bond Nederland).Hij behaalde in zijn laatste jaren de 9e dan in de Taekwondo-sport die hem als zeer uitzonderlijk honorarium werd toegekend vanuit de Kukkiwon, het Koreaanse hoofdkwartier, te Korea. In vrijwel alle gevallen worden 9e dan-graden namelijk enkel door Koreaanse meesters gedragen. Pardoel werd hiermee de hoogst onderscheiden niet-aziatische Europeaan op zijn sportgebied.
Ook was Pardoel de auteur van diverse taekwondo-literatuur en ontving naast de ‘gouden speld’ van de TBN ook een Koninklijke onderscheiding voor zijn grootse verdiensten in zowel binnen- en buitenland. In 2013 werd Pardoel postuum opgenomen in de CBME’s Nationale Hall of Fame voor de Martial Arts.
Louis Pardoel was de vader van de bekende Osse vechtsporter Remco Pardoel.
Luigi Melis
Luigi Melis in memoriam
Luigi was bij het behalen de jongste 7de dan houder in Europa. Zijn sporen heeft hij vooral verdient in het wedstrijd taekwondo (vrije gevecht). Zo heeft hij vele jaren deel uitgemaakt van het nationale wedstrijd team. In deze periode heeft hij vele regionale, nationale en internationale prijzen...
Luigi Melis in memoriam
Luigi was bij het behalen de jongste 7de dan houder in Europa. Zijn sporen heeft hij vooral verdient in het wedstrijd taekwondo (vrije gevecht). Zo heeft hij vele jaren deel uitgemaakt van het nationale wedstrijd team. In deze periode heeft hij vele regionale, nationale en internationale prijzen in de wacht gesleept.
Luigi begon in 1975 met taekwondo. Na een vrij korte periode van trainen bleek hij veel talent te bezitten en deelname aan zijn eerste wedstrijd volgde snel. Regelmatig was hij te vinden op toernooien die een goede leerschool voor hem waren. In 1978 maakte hij de overstap naar de senioren. Dit bleek een behoorlijk grote stap. Gevestigde namen als Henk Horsten, Johan Lapre, Adriaan van Esch en Steven Thijs weerhielden Luigi van podium plaatsen zoals hij dat gewend was bij de junioren. Verbeten trainde hij nog harder om opnieuw tot de nationale top te kunnen behoren. Het succes kwam in 1981 toen hij het Open Nederlands Kampioenschap op zijn naam schreef. Dit resultaat bleef natuurlijk niet onopgemerkt en bondstrainer Ad van Emmerink nodigde Luigi uit om deel te nemen aan de nationale selectie trainingen. Een nieuwe wereld ging voor Luigi open en vele regionale, nationale en internationale toernooien volgden. Zo was hij o.a. van de partij bij de wereldkampioenschappen in 1982 te Ecuador en de interlands tussen Nederland- Korea in 1984 en 1987.
Luigi maakte met trots deel uit van de nationale selectie en het sporten met zijn teamgenoten zoals Johan Lapre, Henk Horsten, Jimmy de Fretes, Ruben Thijs, Gerard van den Berg, Hans Brugmans en Henk Meyer vond hij dan ook prachtig. Na een periode van 8 jaar lid te zijn geweest van het nationale team, moest Luigi noodgedwongen afscheid nemen van het wedstrijd Taekwondo. Door vele blessures aan zijn knieën werd hem in 1988 dringend geadviseerd te stoppen met topsport. Een zeer zware beslissing voor een topsporter in hart en nieren maar Luigi volgde het advies op.
In 1983 was Luigi al gestart met zijn eigen school in Maastricht. Door zijn harde aanpak wist Luigi al snel het koren van het kaf te scheiden en de wildgroei die onder de noemer Taekwondo bestond uit te bannen. Hij introduceerde het Taekwondo volgens de richtlijnen van de Taekwondo Bond Nederland en wist het Taekwondo in Maastricht uit de kinderschoenen te tillen. Zijn naam die hij had opgebouwd en de media aandacht die hij nog steeds genoot hebben hier zeker aan bij gedragen. Na het stoppen met zijn actieve wedstrijd carrière kon hij meer tijd besteden aan de ontwikkeling van zijn eigen leerlingen. Dit bleef dan ook niet ongekroond. Zijn school bracht vele goede sporters voort die op districts, nationaal en internationaal niveau goed wisten te presteren.
Na het aftreden van toenmalig bondstrainer Ben Oude Luttikhuis werd voormalig wereldkampioen Henk Meyer door de TBN benoemd tot bondscoach. Henk vroeg Luigi de functie van assistent-bondscoach te aanvaarden. Na vele jaren samen in het nationaal team te hebben gesport wist Henk precies wat hij van Luigi kon verwachten. Henk was een expert in het power Taekwondo terwijl Luigi uitblonk in het snelle explosieve werk. Deze synergie was dan ook geweldig en Luigi accepteerde deze functie dan ook vol vertrouwen. De samenwerking tussen Luigi en Henk was niet nieuw. Buiten de periode dat ze beiden in het nationale team zaten, waren ze veel samen onderweg voor het geven van stages en demo’s hetgeen spetterende shows heeft opgeleverd op vele vechtsportgala’s.
Luigi bereidde het nationale team voor op vele grote evenementen zoals het EK ‘90 te Aarhus, WK ‘91 Athene, EK ‘92 Valencia en WK ‘93 New York. In 1994 trad Luigi af als assistent-bondscoach. Toch deed de TBN en Henk Meyer nog enkele malen een beroep op Luigi om te assisteren. Zoals bij het WK ‘99 te Edmonton en in 2000 toen Luigi met een team naar het WK voor universiteiten in Taiwan ging.
Luigi was nog steeds in topconditie en werd voor vele gasttrainingen gevraagd over de hele wereld. Landen als België, Duitsland, Denemarken, Finland, Zweden, Suriname, USA, Canada, Israël, Australië, Nieuw Zeeland werden door hem aangedaan. Ambassadeur van de sport als hij was, heeft hij vele van deze landen blijvend naar het Open Nederlands Kampioenschap weten te halen. Luigi’s kwaliteiten bleven niet onopgemerkt en Nieuw Zeeland wilde Luigi overhalen zich voor enkele jaren daar te vestigen. Uiteindelijk heeft Luigi er voor gekozen 3 weken per jaar het land te doorkruisen voor het geven van trainingen en vervulde hij sinds 1997 de functie van Technical director, wat in 2004 een geselecteerd deelneemster aan de Olympische spelen opgeleverde.
Luxemburg heeft Luigi in 2002 weten te strikken als bondstrainer. Deze functie leidde hem iedere maand naar het Groot Hertogdom. Luigi heeft er een organisatiestructuur opgezet naar het voorbeeld van de Taekwondo Bond Nederland en was tevens verantwoordelijk voor de afname van de Dan examens. Het niveau is opgetrokken naar de internationale richtlijnen van de WTF.
Maar ook in Nederland was Luigi nog steeds actief. Hij was een vaste examinator voor het district Limburg t/m 2de Dan en nam zitting in het hogere Danhouders College van de Taekwondo Bond Nederland.
Voor het district verzorgde Luigi vele trainingen en organiseerde hij zeer geslaagde interlands tegen o.a. België, Duitsland en Australië. Ook buiten de groep van vaste beoefenaars werkte Luigi vele jaren aan de bekendheid van de sport. Hij verzorgde clinics op basisscholen tot aan nationale en internationale universiteiten.
Marinus Thoutenhoofd
Op 28 Juli 1988 is na een langdurig ziekbed Rien Thoutenhoofd overleden.
Rien was een van de oprichters van de TBN en de eerste voorzitter.
Hij was een echte knokker en stuwende kracht in de organisatie. Het was hij die het taekwondo losmaakte van de toenmalige BBN nu JBN.
Hij was ook degene,...
Op 28 Juli 1988 is na een langdurig ziekbed Rien Thoutenhoofd overleden.
Rien was een van de oprichters van de TBN en de eerste voorzitter.
Hij was een echte knokker en stuwende kracht in de organisatie. Het was hij die het taekwondo losmaakte van de toenmalige BBN nu JBN.
Hij was ook degene, die zich sterk maakte om de broodnodige erkenningen van de subsidiegevers binnen te halen. De ETU blies hij nieuw leven in en zijn kwaliteiten werden ook door de WTF erkend, getuige het feit dat hij lid was van het Executive Committee van de WTF.
De Taekwondo Bond Nederland is hem veel dank verschuldigd.
Peter van Druten
Peter van Druten 18-12-1946 – 26-06-2019
Op 26 juni is Peter van Druten, na een lang ziekbed, overleden.
Peter was gedurende de periode 1990 (EK Aarhus) t/m 2002 (EK Samsun) manager van het Nederlands team en vertegenwoordigde in die hoedanigheid Nederland op vele Wereld-, Europese- en andere kampioenschappen.
Als teammanager stond Peter altijd...
Peter van Druten 18-12-1946 – 26-06-2019
Op 26 juni is Peter van Druten, na een lang ziekbed, overleden.
Peter was gedurende de periode 1990 (EK Aarhus) t/m 2002 (EK Samsun) manager van het Nederlands team en vertegenwoordigde in die hoedanigheid Nederland op vele Wereld-, Europese- en andere kampioenschappen.
Als teammanager stond Peter altijd klaar voor “zijn” sporters en zorgde hij voor een optimale invulling van zaken zoals reis en verblijf. Door zijn inzet, kunde en enthousiasme genoot hij ook veel respect bij officials en delegaties van andere landen. Naast het teammanagerschap vervulde Peter ook jarenlang de rol van speaker op de Dutch Open waar zijn stem luid en duidelijk boven alles uitklonk.